نه "مرز"تنها آبی و خاكی است،نه حمله،تنها زمینی و هوایی است.
نه هجوم ،فقط نظامی است نه شكست و ضربه فقط مادی.
"تهاجم فرهنگی"خطرناک تــر از "هجوم نظامی "است.
در هجوم نظامی،طمع به خاک است و زمین ،در شبیخون
فرهنگی طمع به اخلاق است و دین.
هجوم نظامی با سر و صدا و سرعت است،تهاجم فرهنگی،آهسته و آرام.
آن ترسناک و نفرت آفرین است،این فریبنده و جذاب.
آن،افراد را به دفاع و مقاومت وا میدارد،این به استقبال و پذیرش می فرستد.
كشته آن،شهید است و مرده این پلید!
شهادت دوست داشتنی اما ابتذال نفرت انگیز.
در هجوم نظامی دشمن اعلام جنگ و دشمنی می كند،
و مهاجم فرهنگی،اعلام دوستی!...
در حمله نظامی صفیر اولین گلوله همه را متوجه خطر می سازد
اما در تهاجم فرهنگی گاهی تا شلیک گلوله آخر
دشمن هنوز عده ای شبیخون را باور نمی كنند.
آن پیداست و این پنهان.
در آنجا زمین از دست می رود اینجا شرف و دین.
آنجا درگیری با دشمن در مرزهاست،اینجا آسیب از حمله
دشمن درون خانه هاست.
آنجا بمب های خوشه ای می ریزند اینجا شک و دودلی می انگیزند.
آنجا سلاح،موشک و بمب است،اینجا ماهواره و امواج تصویری.
در میدان حمله نظامی،پادگان ها،مقرها و خطوط و خاكریزها
بمباران می شود،در تهاجم فرهنگی مدرسه ها،مطبوعات،اندیشه ها و عقیده ها.
در آن درگیری،كوه و دشت و دریا میدان برخورد است،در این
مقابله ،نبرد در عرصه مجلات،رمان ها،فیلم ها و كتاب هاست.
آنجا میدا ن مبارزه محدود است و اینجا گسترده.
آنجا جنگی آشكار است،اینجا غارتی پنهان.
اسیران آن میدان آزاده اند و گرفتاران این میدان معتاد و آلوده.
آنجا شهادت خانواده ای را سربلند می سازد،اینجا اعتیاد
و ابتذال دودمانی را شرمگین می سازد.
پدر یک شهید عزیز است ،پدر یک آلوده سر افكنده.
در میدان نظامی ،مجروح را به عقب بر می گردانند تا مداوا
شود،در صحنه فرهنگی پس از اولین زخم و تركش به خطوط
جلوتر انتقال می یابد.
تیر و تركش،بر سرو دست می نشیند،ولی زهر هوس
و ویروس گناه ،برایمان و اندیشه آسیب می رساند.
در هجوم نظامی،دشمن از مرز آبی و خاكی وارد می شود
در تهاجم فرهنگی از مرز فكری و روحی.
آسیب خوردگان آن،انگیزه مبارزه و خصومت پیدا می كنند
و نیش خوردگان این خلع سلاح شده و بی انگیزه می شود.
تشییع جنازه یک شهید شهری را روح حماسه می بخشد
اما آلودگی نسلی به ابتذال روح جامعه را افسرده می سازد.
هجوم نظامی یک ملت را مقاومتر میكند،هجوم فرهنگی،سست تر می سازد.
آنجا فشنگ ،شلیک می شود،اینجا آهنگ پخش می شود.
آنجا در پی ماه ه اند و اینجا به دنبال ماهواره.
گذرگاه های آن جبهه سر بالایی است و در عرصه های این میدان سرازیری.
آنجا از خود میگذرند تا به خدا برسند،اینجا از خدا میگذرند تا به خود برسند.
قربانیان ان شهید راه معروف اند و قربانیان این كشته بیــراهه منكر.
بكوشیم تا از مجروحان این جبهه و تركش خوردگان این حمله نباشیم.
اگـــر هم آسیب دیده ایــــم،به درمانگاه تــــوبه برویــــم و...
تا دیر نشده،غده گناه را جراحی كنیم.آیا سلامت روح و فكر
به اندازه جسم مهم نیست؟!
:: موضوعات مرتبط:
ادبیات ,
,
:: بازدید از این مطلب : 1143
|
امتیاز مطلب : 15
|
تعداد امتیازدهندگان : 3
|
مجموع امتیاز : 3
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
